Kaburgalarının sıkıştırdığı kalple nefes almakta zorlanıyordu Bu Kadın...
Kalbine bir şey olmasından değil, kalbinin içerisindeki varlığa zarar gelmesinden korkuyordu.
Ciğerleri yanıyordu Bu Kadın'ın...
Soluğu içerisine çekerken boğazına takılan hava ile paniğe kapılıp çırpınıyordu.
Ölüp, yok olmaktan değil, onu sevmeye devam edemeyeceğinden korkuyordu.
Zayıf düşen bedeni ile onu daha ne kadar sevmeye devam edebilirdi?O'nu düşünüyordu.
O Adam hayatına devam edebilirdi.Nefes alabilirdi.
Sadece, Bu Kadın...Nefes alırken içine dolan O Adam'ın yanında olmak istiyordu.Nefes'im diyordu O Adam'a...
Doğduğu günü kalbinde saklıyordu.Onu umursamıyor gibi görünse de...Canını acıtmasına, kimsenin haberi olmadan izin veriyordu.Mesafeler diyordu, önemli değil, onu yanımda hissettikçe diyordu...
Bu Kadın, O Adam'ın sadece mutluluktan dökülen göz yaşlarını görmek istiyordu.Yavaşça kenara kıvrılan dudaklarına sayısız kere dokunmak istiyordu.Çenesinden tutup, yüzünü O Adam'ın yüzüne gömmek istiyordu.Kollarını kavrayıp sıkıca sarılmak istiyordu.Kokusunu içine çekmek istiyordu.Parmaklarını O Adam'ın mis kokan saçlarından geçirmek istiyordu.
Bu Kadın, sadece...O Adam'ın yanında uyuyabileceği bir gün istiyor...
